Scéal an stáit bhunreachtúil liobrálacha
Níl, an tUasal Prantl, ní hamháin: Bille, Bush agus Barack go bhfuil ábhar an seanscéal níos díograiseach cheana féin. Níl sé níos mó a thuilleadh chun scéal na gcliabhán a insint, a d'ardaigh a bheith ina millionaire. Chreid daoine gur thuig siad go raibh na réigiúin chósta ag ceiliúradh le linn fiche bliain agus ansin, le hiontas iontasach, go raibh an tír ag fulaingt. Tagann pá fíor agus insíonn an rang polaitiúil an riail liobrálacha dlí. Déantar saoránaigh dhubh a lámhaigh ar scála ollmhór agus tá go leor saoránach bán ag teastáil ó bheith ann. Tuigeann siad go bhfuil an liobrálacha agus an daonlathas faoi úinéireacht an stáit ach rud éigin don rang meán uachtarach gan aon áis phraiticiúil dóibh.
Agus náiriú breise is ea go gcaithfidh tú cur suas le bréagach agus mealltach mar Uachtarán. Ach is fiú dóibh é go gcuireann sé an cocún idé-eolaíoch i dtoll a chéile.
Ní hamháin go gcuirfí an t-eagla ar an relegation a mhaolú, ach go gcoscfaidh sé an súgradh i ndáiríre, cuidíonn sé i gcoinne an phóca dlíthiúil Pied Piper.
Níor chóir do pholaiteoirí aon rud a “insint”. Is nonsense é "scéal" nua nó difriúil a lorg, ba cheart go mbeadh na fadhbanna díreach go dtí an pointe agus go ndéanfaí iad. Ní oibríonn “scéalta” má éiríonn leo a bheith ina scéalta fairy go tapa ... agus níl aon duine ag iarraidh iad a chloisteáil maidir le fadhbanna tromchúiseacha.
“Creidim nach dtuigtear ár dteanga a thuilleadh. Tá eagla ar pholaiteoirí rudaí a ghlaoch de réir a n-ainmneacha. Labhraíonn sí teanga marbh. "
Manuel Valls
Tá brón orm, ach ní féidir liom post agus tráchtanna a thuilleadh a fheiceáil ag an tUasal Prantl de SZ.
Go háirithe is cosúil go bhfuil a chuid téacsanna ar ghéarchéim reatha na n-dídeanaí orm go hiomlán unworldly!
Is é mo thuairim gur thug tuairim neamhdhifreáilte go hiomlán orm Süddeutsche Zeitung a dhíscríobh i ndiaidh tagairt 45 bliain.
Má éilíonn iriseoir níos mó díograis don daonlathas in aghaidh ghéarchéim na ndídeanaithe, tá deacracht agam i ndiaidh dó.