Spreagann an ionsaí ar Barcelona an dearcadh atá againn ar an saol

Sea, is ionsaí é an t-ionsaí ar “ár slí beatha”. Aontaíonn gach polaiteoir, cibé acu Theresa May, Sigmar Gabriel nó Hollande / Macron. Ach ní théann an léargas níos faide. Ní thugtar neamhaird air ach go bhféadfaí ionsaí a dhéanamh ar an Iarthar toisc go scriosann sé “bealach na beatha” féin, fiú slite beatha na stát as a dtagann na hionsaitheoirí.

San Éigipt, rinne an t-arm a fuair tacaíocht ó na SA an tUachtarán tofa Morsi a threascairt agus a shuiteáil mar rialóir ar al-Sisi. Cuireadh círéibeacha síos agus líonadh na príosúin. Mar sin forordaíodh na hÉigipteacha a “mbealach maireachtála”. San Iaráic, cuireadh Hussein ar fáil den chéad uair chun troid i gcoinne na bPeirseach, glacadh lena ionsaithe gáis nimhe i gcoinne saoránach Coirdis agus sa deireadh crochadh é as an neamh-chomhordú a mhéadú. Sa tSiria, cháin an t-iarthar ionsaithe gáis nimhe an réimis, a bhí dírithe níos mó agus níos mó i dtreo an oirthir, agus armadh reibiliúnaithe ón iarthar. Luadh go gairid buamaí napalm réimeas Iosrael ar an bPalaistín, ach d’imigh siad go gasta ón tuairisciú agus d’éirigh le haicme pholaitiúil an Iarthair comhghairdeas a dhéanamh le suntasacht pholaitiúil Iosrael as an intifada a chur faoi chois go rathúil. Cén “bealach maireachtála” atá ag na Palaistínigh? Mais intomhaiste.

Tá corparáidí an Iarthair fós ag bribeadh cliste an Rialtais ón Nigéir chun leas a bhaint as saibhreas acmhainní ola na tíre agus cistí corparáidí a líonadh. Nuair a dhéantar na hacmhainní a ídiú, fágtar bochtaineacht agus scrios ar chúl.

Is liosta fada é liosta na n-idirghabhálacha le cumhachtaí an Iarthair chun “ár slí beatha a chosaint” agus ár gcaighdeán maireachtála a choinneáil (lena n-áirítear ainmneacha Allende agus Fujimori). Tá coilíneachas an Iarthair fós ann agus níl ach a aghaidh athraithe. Tá Sykes agus Picot fós beo.