Tá fréamhacha coimeádta frithghníomhacha
Le bheith coimeádach ciallaíonn sé an sean-ordú a choinneáil. Caithfear an tsochaí a roinnt ina uachtair agus níos ísle, tugann ciseal amháin na horduithe, caithfidh ceann eile iad a chur i gcrích. Feictear dó sin mar an t-ord nádúrtha. Meastar gur fiúntas aonair é áit fheiceálach a áitiú. Glactar leis na pribhléidí gaolmhara go deonach. . In ár gcuid ama, ní úsáidtear coincheap an chine mar údar a thuilleadh; tá Darwin á bhrú ar aghaidh anois lena “mharthanas ar an duine is folláine”; agus tugann domhan coincheapúil na géineolaíochta údar bréag-eolaíoch den scoth. Deirtear anois gur tháinig cineálacha níos fearr daoine as stóráil airíonna áirithe sna géinte: tá tús áite ag daoine le craiceann bán ar dhaoine a bhfuil craiceann dubh orthu agus tá fir réamh-mheasta do go leor tascanna ar mhná. Leis an smaoineamh seo níl sé i bhfad chun bónas sorn.
De réir na hidé-eolaíochta seo, ní dhéantar faisnéis agus scileanna sóisialta a dháileadh go cothrom i measc homo erectus, ach tá siad comhchruinnithe i measc daoine geala agus fir i gcultúir an Iarthair. Tugann sé sin údar le forfheidhmiú le tine agus claíomh. Ní féidir cearta an duine a dheonú ansin ach faoi chuimsiú náisiúin nó grúpa eitneach, agus ní dheonaítear saoirsí sibhialta clasaiceacha ach do na haicmí bourgeois go pointe áirithe; a luaithe a bhreathnaítear orthu go domhanda, cuireann siad an deighilt ordlathach, shóisialta i mbaol. Is bac ansin an claonadh i dtreo theagasc forásach Críostaí go bhfuil “roimh Dhia gach duine comhionann”.
Ní bhíonn pobail nua-aimseartha ag smaoineamh ar fud an domhain riamh mura n-iarrann siad forlámhas domhanda.